ADEMEN

In SILENCE OF THE TIDES staat de ademhaling centraal. Het ademen is een intrinsiek onderdeel van de unieke dynamiek van het Waddengebied en haar omgeving. Het in- en uitademen van de getijden onder de invloed van de maan en de zon. Inademen… uitademen… steeds opnieuw.

CYCLI

De film toont op cinematografische wijze de eindeloze cycli van de Waddeneilanden. De zon en de maan, de vier seizoenen waarin planten groeien en verwelken, en de trek van miljoenen vogels die elk jaar opnieuw aankomen en wegvliegen. Terugkerende processen zoals de opbouw van de strandtenten, de toerist die iedere zomer een bezoek brengt, het dagelijks meten van het waterpeil vanuit de vuurtoren en de kleurverandering van de kwelders die jaar in, jaar uit optreedt.

CONTRAST

SILENCE OF THE TIDES gaat ook over contrasten. Het contrast tussen de stilte, onderbroken door vogelgezang op de verre achtergrond en de indrukwekkende donder van onweer. De rust en de schoonheid van de kwelders die in schril contrast staan met de massale en luidruchtige inval van duizenden ganzen die het gebied tijdelijk overnemen.

Er zijn momenten waarop de horizon even onzichtbaar is, zich schuilhoudend achter een golf. Dan vormt het een duidelijke scheiding tussen lucht, land en water. Er zijn oorspronkelijke landschappen waar de tijd stilstaat en daarnaast zijn er haast surrealistische, industriële constructies aan de oever van de Eems.

FILM ZONDER TEKST

SILENCE OF THE TIDES is een film zonder voice-over of interviews. Er is geen commentaar, er zijn geen titels, en geen testimonials. De beelden vertellen het verhaal en de kijker mag zijn eigen conclusie trekken. Het is een ‘big screen’ film die men overal ter wereld verstaat dankzij universele beelden die voor zich spreken. Het verhaal vertelt zichzelf.